Ziet commissaris door lage zon de horizon nog wel?

Waarom deze titel?

“De principes en bepalingen zijn gericht op de invulling van verantwoordelijkheden voor duurzame lange termijn waardecreatie, beheersing van risico’s, effectief bestuur en toezicht, beloningen en de relatie met (de algemene vergadering van) aandeelhouders en stakeholders”. Dat is te lezen in de preambule van de corporate governance code. Het vet gedrukte deel komt van ons. Het lijkt echter, gezien de resultaten uit onderhavig onderzoek, dat commissarissen zich laten verblinden door korte termijnrisico’s. Dat is vooral te zien in het hoofdstuk over (nood)scenario’s bij verschillende soorten risico’s. Bij een groot aantal van de expliciet onderzochte risico’s is de laatste jaren de kans van voorkomen sterk toegenomen en ook de materialiteit ervan. Bij een aantal van deze risico’s hebben deskundige experts en instanties al jarenlang gewezen op hun toenemende zorgen hoe deze risico’s aan te pakken. Bijvoorbeeld wateroverlast of juist een watertekort. De meeste benchmarks uit het onderzoek zijn niet bekend met scenario’s, kans en impact van dit soort risico’s. Ook blijkt dat bijvoorbeeld over het samenvallen van risico’s onvoldoende is nagedacht.
Dit alles roept bij de onderzoekers de vraag op hoe commissarissen de wereld van vandaag rond hun organisatie bekijken. Zijn ze niet in bepaalde opzichten ziende blind? Of misschien denken ze dat het beheersen van bepaalde risico’s niet mogelijk is en wordt er niet over nagedacht/gesproken? Dat laatste zou de onderzoekers juist vanuit de commissarissen een onacceptabele houding lijken. Juist zij dienen de reguliere risico-lijstjes ter discussie te stellen en, mogelijk nog verder dan het bestuur, vooruit te kijken. Wordt het kijken naar mogelijke risico’s geleid door media aandacht en gaat dit ten koste van grondig en structureel nadenken en kijken? Is actualiteit daarmee gekoppeld aan media zichtbaarheid?